week 47/48: popperdepop en yakkiebakkie in de file

Er zijn momenten waarop je werk een klein feestje is. Maar soms ook niet. Een dag waarin dit in elkaar over liep was vorige week maandag. Ik was uitgenodigd door het Betaalorgaan van de Dienst Landelijk Gebied (DLG)/regio oost om een aantal projecten te bekijken uit het Plattelandsontwikkelingsprogramma (al gauw 3x de woordwaarde), beter bekend als het POP. Ik mocht ook andere collega's uitnodigen van de andere provincies die onder de regio Oost vallen, waar in dit geval, meer door toeval dan argumenten volgens mij, behalve Gelderland en Overijssel ook Flevoland toe behoort.
Eerst kregen we uitleg over de subsidieprocedure. Blijkt dat de drie provincies, lekker autonoom, hun eigen procedure hebben gekozen, hetgeen het voor de DLG bepaald niet makkelijker maakt, laat staan leuker. Drie verschillende procedureformulieren met minstens 8 stappen en ontelbaar veel subhandelingen zorgen ervoor dat de subsidieaanvraag volgens de regels wordt afgehandeld. Mmm, in de vermindering van de administratieve lasten kunnen nog wel een paar slagen gemaakt worden. Maar toen, de wei in!
Eerst in de buurt van Zevenaar naar een kweker van tropische en vergeten groentes. Om die aan de man te brengen heeft hij met subsidie uit het POP een kookstudio midden in zijn kwekerij gelegd. Hij vertelde enthousiast over de 15 koks die hij in dienst heeft uit allerlei verschillende culturen, want in de Surinaamse, Turkse en Marokkaanse keuken weten ze wel raad met die vergeten groentes! De zaak loopt als een dolle; dankzij de studio heeft hij veel afzet van zijn eigen producten die hij in de winkel ernaast verkoopt en van de allochtone koks is de helft al voor zichzelf begonnen met een eigen cateringbedrijfje. Dus verbreding van agrarische activiteiten stimulering regionale economie en integratie! Ik vind het mooi.
Vervolgens over gladde besneeuwde dijkjes en een veerpontje naar het volgende POP-project: een kippenboerderij met daarbij een camping bestaande uit een stuk of 20 originele Mongoolse tenten.
Compleet met Mongools interieur en heuse Yaks in de wei. Heel mooi en lekker knus. En wederom energieke eigenaren, die met een relatief kleine subsidie (€ 30.000,-) een bloeiende nevenactiviteit wisten op te zetten! Daar word ik nou enthousiast van.
Dat enthousiasme bevroor enigszins in de monster-avondspits, waardoor ik er twee-en-half uur over heb gedaan om van Arnhem naar Utrecht te rijden. De in mijn vorige blog geuitte bezwaren tegen de trein slik ik bij deze weer in. Zeker aangezien in de trein waarin ik nu zit naar Brussel, gratis internet aanwezig is! Gelukkig deelde ik de smart met 3 collega's die ik een lift had aangeboden, dus het werd uiteindelijk nog best gezellig! DLG: Bedankt voor de organisatie!
Donderdag kwamen de statengriffiers naar Brussel. Vraag: hoe betrekken we de volgende Staten, na de provinciale verkiezingen in maart, bij de provinciale Europadossiers? Wij klagen soms dat de statenleden weinig belangstelling tonen voor Europa, zij vinden soms dat ze niet goed kunnen sturen omdat ze vaak pas achteraf geïnformeerd worden. Hoe dit op te lossen? Goede afspraken over gerichte informatievoorziening aan de staten is een eerste stap. Vervolgens willen we in het Oosten wellicht een aantal themabijeenkomsten organiseren zodat de staten ook echt invulling kunnen geven aan hun kaderstellende rol. Binnenkort met de griffie eens doorpraten over de uitwerking.
Andere hoogtepunten vorige week: de lunch met het Brussels vrouwennetwerk met Agnes Jongerius, wat een sterke en grappige vrouw! En de afscheidsborrel van onze onvolprezen information officer Emmy. Collega Bert had een hilarisch filmpje gemaakt. Je had erbij moeten zijn.
Nu in de trein terug naar Brussel, met internet dus, vanuit Zwolle, waar ik vanmiddag te gast was bij de Hogeschool voor de journalistiek Windesheim. Zo’n 90 tweedejaars studenten hadden daar een Europamiddag, waarbij ze aan het eind van de dag een opzet voor een artikel over een Europees onderwerp moesten presenteren. Kritisch hoor, die jeugd van tegenwoordig! Een hele uitdaging om zoiets ‘saais’ als Gemeenschappelijk Landbouwbeleid interessant te maken. Maar wel erg leuk om te doen! Hopelijk zijn er wat zieltjes gewonnen voor de Europese zaak. Een beetje meer media-aandacht voor alles wat er speelt in Europa zou niet verkeerd zijn!

week 45/46: over snelkappers, 7 heuvels en andere prioriteiten

Wat stram in de benen zit ik vandaag achter mijn computer, na de zevenheuvelenloop zondag door het schitterende Rijk van Nijmegen. Met zo'n 30 collega's de provincie Gelderland vertegenwoordigd. Ook vriend Michiel en mijn HNP-collega Johanne van de regio Randstad werden liefdevol in het Gelderse team opgenomen. Prachtig weer en zoals ieder jaar weer veel mensen op en langs de weg. En een nieuw wereldrecord, dat kan natuurlijk alleen maar in Oost-Nederland! Was ook niet ontevreden over mijn eigen tijd (1.23u). Dank nog aan collega Jan van Maasakkers, die zijn huis (dat vlakbij de start ligt) openstelde voor het omkleden vooraf en het welverdiende kopje thee na afloop!

Terug naar de inhoud: het nieuwe werkprogramma van de Commissie is uit. Daarop baseren we in het HNP en in Oost-Nederland ons eigen lobby-werkplan voor het komende jaar. Voor mij voor het eerst: vorig jaar kwam het werkplan voor 2010 pas ergens in het voorjaar, omdat de nieuwe Commissie na de Europese verkiezingen in juni 2009 pas begin 2010 aantrad. Toen moesten we onze prioriteiten dus zelf verzinnen. Nu ligt er een stuk van de Commissie waarin per thema alle voorstellen vermeld staan die de Commissie dit jaar in procedure wil brengen en wanneer ongeveer. Keurig! En handig ook, voor ons. Duidelijk is dat 2011 een belangrijk jaar wordt in de opmaat naar de nieuwe EU-begroting in 2013. Regionaal beleid, Innovatie en Landbouwbeleid zijn daarin de grote dossiers die ook voor ons provincies grote consequenties kunnen hebben. De Commissie heeft het er maar druk mee! Het vastlopen van de onderhandelingen tussen de Raad en het Parlement over de begroting van 2011 voorspelt in ieder geval niet veel goeds..

Vorige week moest ik voor verschillende afspraken zowel op maandag als donderdag in Zwolle zijn, maar dinsdag, woensdag en vrijdag in Brussel. 2 keer op en neer dus. Omdat ik nog veel lees- en schrijfwerk had, besloot ik, na woensdag een lift van collega van Brussel naar Nederland te hebben gekregen, donderdag eens met de trein terug naar Brussel te reizen. Normaal ga ik altijd met de auto, maar omdat ik mij ook van mijn groene kant wil laten zien probeer ik af en toe het spoor. En meestal ben ik daarna weer voor een paar maanden genezen. Een treinreis van Zwolle naar Brussel duurt 4 uur, een uur langer dan met de auto, van deur tot deur gerekend zelfs 5 uur. Als ie op tijd rijdt. Tel daarbij op het sjouwen met koffers en laptop op winderige en lekkende stations, vieze wc's en overvolle coupés met luid en lang bellende mensen en dan verlang ik weer terug naar mijn warme, schone autootje. Een beetje meer comfort zou een lange treinreis zoveel aangenamer maken! Daar hadden ze op een conferentie over duurzaam transport ook over nagedacht, georganiseerd door De Groenen, een politieke partij in het Europees Parlement. In Frankrijk werkt men op stations aan diensten zoals wifi en vergaderruimtes, een creche en zelfs een 'coiffeur-express', een snelkapper dus. Sneller kunnen ze het misschien niet maken, maar dan wellicht toch prettiger! Verder voorstellen besproken van de Commissie om transport duurzamer te maken. De ambities om bijvoorbeeld CO2 uitstoot te verminderen zijn hoog, dus ook de provincies moeten als regionale vervoersautoriteiten aan de slag! (zie ook http://www.europesester.eu/, afl. 22-11)

Woensdag werd de mededeling van de Commissie over de toekomst van het landbouwbeleid verwacht. Ik hield op twitter in de gaten of er al activiteit was. Maar die kwam pas donderdag. Toen een potje oudhollands 'zoek-de-verschillen' gespeeld met de in oktober al gelekte versie. Bleek grotendeels overeen te komen, alleen het taalgebruik iets genuanceerder. Gelijk stroomden de persberichten al binnen met meningen van belangenorganisaties en politieke partijen. Het grote lobbyspel kan beginnen. Ik heb er zin in!

week 41-44: lekker lekken

Ma 11 -10: De gemeentes Deventer, Apeldoorn, Zutphen, Brummen, Epe, Voorst en Lochem vormen niet alleen een (soort van) driehoek maar ook een regionaal samenwerkingsverband. Maandag heb ik kennisgemaakt met de nieuwe secretaris van deze stedendriehoek op haar kantoor in een hele hoge toren in het centrum van Deventer. Prachtig uitzicht. Ik ben fan van de stedendriehoek. Het is een hele kleine organisatie waar op concreet niveau wordt samengewerkt en veel energie komt uit de gemeentes zelf. Vorig jaar waren de bestuurders van de Stedendriehoek op werkbezoek in Brussel. Ik heb ze leren kennen als een enthousiaste en inhoudelijk betrokken club. De nieuwe secretaris past prima in dit profiel. Een goede basis dus om ook in de toekomst te blijven samenwerken!
Di 12-10: Afscheid genomen van stagiaire Susan. Ze heeft hard gewerkt om de Open Dagen een succes te maken. En dat waren ze. En het was nog gezellig ook!
Vr 15-10: op uitnodiging van de PV meegeluncht met Jong LNV, de jonge ambtenaren vereniging van het Ministerie van LNV... euh ELI...pardon EZLI....nou ja, ik wacht de nieuwe visitekaartjes wel af.

Na een week herfstvakantie maandag een combidag met verschillende afspraken in Arnhem en Zwolle en dinsdag in Utrecht met de provinciale landbouwexperts de puntjes op de i gezet voor een gezamenlijk position paper landelijk gebied. Twee weken daarvoor was de mededeling van de Commissie hierover al gelekt, die officieel pas 17 november uitkomt. De Commissie is de laatste tijd zo lek als een mandje; niet alleen de mededeling over het GLB maar ook de budget review, het vijfde cohesieverslag, de innovatie-unie en het nieuwe witboek over Transport circuleren allemaal ruimschoots voor de publicatiedatum. Ik heb het idee dat dat niet helemaal per ongeluk gaat, dat lekken. Het is wel handig om alvast een beetje informeel de reacties in het veld te peilen, voordat een stuk in de officiële besluitvormingsprocedure belandt. En zo schokkend is het nou ook allemaal niet, die gelekte stukken. Maar handig is het wel!

Gisteren een hele interessante gastspreker in het HNP: Caroline de Cock aka 'Lino the Rhino', lobbyiste in Brussel, actief twitteraar en schrijfster van het boek iLobby.eu (+ lange ondertitel), dat gaat over het gebruik van social media bij lobby. Ik ben al een tijdje met mijn beperkte digitale intelligentie aan het pionieren met twitter en dit blogje en krijg naast een enkele 'retweet' ook wel eens kritiek op het uiten van een online mening (want lobbyisten vertolken slechts de opvattingen van hun opdrachtgever en hebben dus geen eigen mening, in ieder geval geen kritische, nee wij vinden alles leuk en nuttig en interessant). Als je denkt dat ik kritisch ben, moet je haar blog over de DG Digit eens lezen op www.lobbyplanet.eu/.. hihi. Wel geleerd: een disclaimertje. Zie stukje onder 'oh ja'... Blijk ik toch over een eigen mening te kunnen beschikken! Hoera. Ik ben weer helemaal enthousiast, en mijn collega's zijn ook vrolijk aan het tweeten dus het HNP gaat met haar tijd mee! Hoerahoera.

week 39/40: over kiloknallers, brebent- en open days

Week 39 stond vooral in het teken van het voorbereiden van de Open Dagen, waarover later meer. Ook veel landbouw. Ik mocht een presentatie geven voor het Betaalorgaan van de Dienst Landelijk Gebied over de provinciale lobby inzake de toekomst GLB. Het lijkt erop dat wij, de provincies, het de DLG knap lastig maken. Het schijnt dat alle provincies voor een eigen manier van het afrekenen van landbouwsubsidies hebben gekozen. Misschien gaat dit wat ver: als provincie kun je wel de regie voeren op het beleid, maar wil je echt allemaal apart de boekhouding doen? Misschien zie ik het te simpel. Ik mag in ieder geval binnenkort samen met een aantal collega's op werkbezoek bij de DLG Oost. We gaan ook de wei in, leuk!
Bij de landbouwborrel van Esther de Lange een fascinerend verhaal over de huisvestingsproblematiek van de pluimveesector en aanverwante zaken. Aantal vierkante meters wordt niet per kip, maar per kilo gemeten. Dat is wel logisch, aangezien een kuikentje natuurlijk kleiner is dan een kip, maar het klonk mij toch wat onpersoonlijk in de oren. Het is lastig scharrelen als je kippevel hebt, was mijn conclusie.

Ook nog naar fantastisch georganiseerde receptie van Brabantdag in het jubelpark. Brabantdag? Brebent-day! Een Brabants statenlid had zich afgevraagd waarom de hele dag in het Engels was. Nou, omdat het een kwestie van veel, heel veel geduld is, voor heel Europa Brabants lult. We wachten natuurlijk rustig op die dag, maar ondertussen praten we - wat mij betreft- gewoon Engels.

En dan de eerste week van oktober: de regionale open dagen. Wel een mooi gezicht als je 's ochtends vroeg honderden mensen met een gifgroene badge om hun nek wat verdwaasd op hun kaartje ziet kijken op zoek naar hun workshop. Drie dagen lang. Moest zelf ook aan de bak: 2-daagse werkbezoeken van 2 gedeputeerden, 1 statencommissie en 1 statenfractie, zo'n 40 bestuurders uit de Achterhoek, een informatiestandje van 4 regio's, een diner voor 120(!) Oosterlingen en onze eigen workshop. En dan nog wat recepties tussendoor. Een logistieke nachtmerrie, maar het verliep allemaal vrij soepel, mede dankzij het kordate optreden van mijn stagiaire Susan, die losjes maar beslist de hele operatie hielp in goede banen te leiden. Heb zo'n beetje alle Nederlandse Europarlementariërs voorbij zien komen. Behalve Lambert van Nistelrooij. Die was overal.
Een geslaagde week, alles bij elkaar. Jammer dat die workshops zelf vaak zo saai zijn. Vind ik dan. (zie ook eerdere post: Open dagen 'anything but funny'). Ik werd af en toe wakkergekieteld door een spreker die het met een zwaar Duits accent telkens had over 'the sexual approach', maar dat bleek helaas over de sectorale aanpak te gaan...
In Brussel bedoelt men met 'debat' vaak 3 of 4 grijze mannen die omstebeurt 20 minuten lang open deuren van een blaadje af staan te lispelen. Mag er een beetje meer vuurwerk bij? Als er de week tevoren meer dan 50.000 mensen komen demonstreren zijn we het vast niet allemaal met elkaar eens!

PS: foto met dank aan de stadsregio Arnhem-Nijmegen, die om modestad Arnhem onder de aandacht te brengen een Europese Jurk hadden laten ontwerpen bij de Open Dagen in 2008. Talk about a sexual approach...

week 38: over pasjes en logo-logica

Deze week heb ik mijn (bruine) lobbyistenpasje opgehaald voor het Europees Parlement. Ik mag weer een jaar lang Europarlementariërs lastigvallen met het Provinciaal Belang. Ik bewaak mijn pasje zoals Gollem zijn ring, want het verkrijgen van zo'n toegangsbewijs is geen sinecure. Alle zevenhonderdzoveel MEP'ers (Members of European Parlement) hebben uiteraard een sleutelrol in dat machtige orgaan dat de Europese Unie heet, worden overal herkend op straat en staan dagelijks bloot aan enorme terroristische dreigingen. Daar is de parlementaire beveiliging gelukkig helemaal op ingespeeld. De filosofie hierachter is: als we het proces om binnen te komen maar lang, irritant en onduidelijk genoeg maken, dan haken de waxinelichtjeshouderwerpers van deze wereld vanzelf wel af. Zo moeten eenmalige bezoekers (inclusief burgemeesters, gedeputeerden en andere hooggeplaatsten die niet graag in de wacht worden gezet) vaak uren in de rij staan voor een 'dagpasje' bij een balie die totaal niet is toegerust op de grote bezoekersaantallen waar het Parlement dagelijks mee te maken heeft.
Het wordt echter pas echt ingewikkeld als je een permanente pas nodig hebt. Het aanvraagformulier beslaat een pagina of 12 en vraagt naar allerlei informatie waar niets mee wordt gedaan. Dit dient te worden geflankeerd met een berg aan overige documentatie. Dat je een kopie van je paspoort en een verklaring van goed gedrag moet kunnen overleggen is nog te begrijpen, maar dat is nog niet alles.
Nee, want de beveiligingsdienst heeft grondig onderzoek gedaan naar terroristische bewegingen. Dit zijn professionele organisaties, met een professioneel public affairsbeleid en dus waarschijnlijk ook een serieus bedrijfslogo. Aan het logo kunnen we wel zien of we met terroristen te maken hebben, denkt de bewaking. Daarom moet je, op officieel briefpapier van de organisatie waar je voor werkt, motiveren waarom je graag een EP-pas wilt hebben. Als hier niet het logo van Al Quaida opstaat, zul je wel door de beugel kunnen dus. Heb je al het papierwerk in orde, dan mag je 6 tot 8 weken wachten op het verlossende bericht en na een jaar dezelfde procedure weer herhalen.
Geen speld tussen te krijgen zeg ik. Voor alle zekerheid moet je iedere keer als je het Parlement betreedt nog wel door detectiepoortjes, maar de beveiligers zijn - en terecht- zo overtuigd van de waterdichtheid van dit systeem, dat daar niet heel serieus naar wordt gekeken. Behalve natuurlijk dat er intensief wordt gespeurd naar Al Quaida PR-materiaal. Dat komt er in het Europees Parlement niet in.

week 37: Over mayonaise, foie gras en inktvis

ma 13-9: Eerste dag na mijn vakantie gelijk een heidag over Oost-Nederlandse lobby in Europa. Plannetje gemaakt om door intensievere samenwerking tussen Gelderland en Overijssel de bezuinigingen in te vullen. Positieve sfeer, creatieve ideeën, daar word ik blij van!

di 14-9: Ik sla voor het eerst in 2 en halve week mijn agenda open en zie dat ik over een kwartier in een vergadering moet zitten... Sta duidelijk nog in de vakantiemodus. Iets te laat arriveer ik op de werkgroepvergadering van de AER over rural development, waar ik ook al eens eerder over geblogd heb. De werkgroep is bezig met een position paper over het toekomstig Europees Landbouwbeleid. In deze vergadering wordt druk gediscussieerd over een aantal definitiekwesties. Klinkt saai, maar is het zeker niet! Bijvoorbeeld: wat is kwaliteitsvoedsel? Een veelgehoorde claim in Europa is dat wij kunnen concurreren op de wereldmarkt door goede kwaliteit voedsel te leveren, in plaats van enorme hoeveelheden. Maar wat verstaan we daar onder?

En toen ontstond er een discussie over... mayonaise. Mijn collega uit Gelderland wist te vertellen dat men in Wageningen een mayonaise ontwikkelt die geen vet bevat maar wel zo smaakt omdat ze een laagje vet om watermoleculen heendoen of zoiets. Dat is kwaliteit: gezond voedsel dat lekker smaakt. Maar de vertegenwoordiger van 'regio's die Europees erkende traditionele producten maken' (ook daar is een lobbyist voor ja) was het daar duidelijk niet mee eens. Hij eet liever een kleddervette ambachtelijke mayo dan die bij elkaar gefabriekte rommel uit Wageningen. Mmm. En dan heb je nog dierenwelzijn, organisch en biologisch, carbon footprint etc. In traditionele producten zitten geen toegevoegde smaakstoffen of conserveringsmiddelen, maar met het dierenwelzijn nemen ze het soms niet zo nauw. Daarvan was ik op vakantie nog getuige toen ik een Griekse visser een vers gevangen intkvis eindeloos tegen een rots zag slaan, om het vlees mals te houden. Lekker hoor. En wat te denken van Hollandse garnalen, die hier gevangen worden maar in Marokko gepeld?

Conclusie: het is aan de consument om te bepalen wat belangrijker is: ambachtelijk, low fat, lief voor dieren of lief voor het milieu. Hoe help je de consument een goede afweging te maken? Stel dat je alle informatie over verschillende gradaties en typen kwaliteit op 1 etiket krijgt, dan sta je alsnog uren in de supermarkt. Of menu's in restaurants worden telefoonboeken. Hoewel dit niet direct de verantwoordelijkheid van de regionale overheden is, is het wel belangrijk erover na te denken wat we precies vragen van de Commissie: de consument moet gemakkelijk kunnen kiezen in welke mate deze gezond, diervriendelijk, biologisch of ambachtelijk geproduceerd wil eten. En wij vragen ondersteuning om onze boeren te helpen dit soort voedsel te maken.
Op de receptie van de Vlaamse regering later die avond heb ik ieder geval de foie gras maar laten staan. Hoewel een typische en waarschijnlijk overheerlijke Belgische lokale delicatesse, toch niet mijn soort kwaliteitsvoedsel.

De Open Dagen: anything but funny

In het kader van de zomerstilte een verhaaltje over de voorbereidingen van Oost-Nederland van de Regionale Open Dagen in oktober dit jaar. Een groot evenement georganiseerd door het Comité van de Regio's waarin alle Europese decentralen zich presenteren in workshops en dergelijke. Ook is er een soort regionale beurs, de meeting Place, waar regio's Europese projecten kunnen laten zien.

Oost-Nederland is ook van de partij. Een project dat de regio Achterhoek wil laten zien is de tweejaarlijkse 're-enactment' (dus naspelen) van de Slag om Grol (Groenlo), een belangrijke slag in de 80-jarige oorlog die in zekere zin het startpunt van het huidige Europa vormde.

Het leek ons wel geestig om dit evenement luister bij te zetten met twee a drie 'live' krijgsmannen, in oorlogstenue met houwelen, musketten, buskruit en kanonskogels of wat er verder in die tijd tot de dagelijkse kantoorbenodigdheden behoorde.

De organisatie van de Open Dagen dacht daar helaas anders over: 'No no, whatever you do, it CANNOT BE FUNNY! Everything has to be serious'. Dus het wordt weer gewoon een flyertje vrees ik. Tot zover het gevoel van humor in Brussel.

vakantieblog

Het is stil in Brussel in augustus. Doodstil...

Dat is het in Nederland natuurlijk ook, maar daar is de zomervakantie gespreid over juli en augustus, hier is er 1 maand lang niemand: het Parlement vergadert niet, de Commissie is op slot, de Raad is op vakantie.

Ideaal om op te ruimen, na te denken en plannen te maken voor volgend jaar. Met een opdracht van het Gelderse college om de lobby efficienter te organiseren is daar ook alle reden toe. Dus, binnenkort in dit theater: leaner and meaner in tweeduizendtien(er). Ik heb er zin in!

Was ich nog zu sagen hätte...

Eine Woche Sprachkurze in Berlin, wunderbar!! Fabelhaft! Ausgezeichnet!
Tekst bij superman, kunstwerk voor het zeer indrukwekkende Joods museum:
"Auch Helden haben schlechte Tage"...

week 20: talk about the tolk

wo 19-5:
Vergadering van de werkgroep ' rural development' van de Vereniging van Europese Regio's (En: AER). Een stuk of 20 regionale vertegenwoordigers bepalen met elkaar de inzet voor een position paper over de toekomst van het gemeenschappelijk landbouwbeleid. In het Comité van de Regio's wordt in alle vergaderingen in alle officiële EU-talen getolkt om bij regionale bestuurders geen vrees te kweken voor het bekleden van internationale functies, vanwege het eventueel slecht beheersen van vreemde talen. Iedere bestuurder kan zich zo nauwkeurig in zijn of haar moedertaal uitdrukken. De tolken zitten, net als in het Parlement, boven in hokjes om de vergaderzaal heen en met een koptelefoon kun je afstemmen op je eigen taal. Tolken echter wel erg duur. Bij deze ambtelijke vergadering van de AER wordt daarom alleen in het Engels en Frans vertaald; de tolken zitten gewoon aan tafel en fluisteren in de microfoon.

Nu vind ik simultaan tolken een verbazingwekkend fenomeen. Ik heb mateloze bewondering voor deze mensen, die over schizofreen-achtige kwaliteiten moeten bezitten om een zin uit te spreken terwijl ze tegelijkertijd luisteren naar de volgende zin en deze nog vertalen ook. Ik zit vaak ademloos te kijken en vergeet op te letten wat ze nu eigenlijk zeggen. Hun taak wordt nog bemoeilijkt door allerlei vakjargon, afkortingen en ander specialistisch geneuzel, dat zich vaak niet zo makkelijk om laat zetten in een andere taal.

Nog ingewikkelder wordt het echter, als degene die je moet vertalen zélf in een tweede taal spreekt. Op ambtelijk niveau is dit vaak zo, over het algemeen spreekt alles ten zuiden van Vlaanderen liever Frans, de rest Engels. Maar wat doe je met een Nederlander die het heeft over het Zjie-El-Bie (GLB staat voor Gemeenschappelijk Landbouwbeleid, maar dat slaat natuurlijk nergens op in het Engels) of begint over verwetting, als hij 'vernatting' (van het landschap, weet eigenlijk niet eens of dat wel een Nederlands woord is) bedoelt. Het heeft vaak een hoog 'I fok horses -Pardon? - Yes, paarden!'-gehalte, die vergaderingen. De tolken slaan zich hier echter meestal prima doorheen, evenals door ondoorgrondelijke accenten en onnavolgbare grammaticale uitstapjes. Hulde!

week 19: Job tobt over topjob

Korte week vanwege Hemelvaart. Dinsdag is Job Cohen in Brussel. Opvallend is dat hij door verschillende eurocommissarissen en zelfs voorzitter Barrosso wordt onthaald als ware hij de aanstaande premier. 's Avonds geeft hij een speech voor de Nederlandse geïnteresseerden in een bomvol zaaltje in het centrum van Brussel. Hoewel het niet zijn onderwerp is en hij het verhaal moet voorlezen, ben ik wel onder de indruk van zijn kalme maar daadkrachtige voorkomen. De inhoud van zijn verhaal is ook duidelijk: pro-Europees, maar niet zozeer vanuit ideologie als wel vanuit welbegrepen eigenbelang. Griekenland moet boeten voor zijn wanbeleid en alle lidstaten moeten een stukje van hun soevereniteit inleveren om er met z'n allen beter uit te komen. Duidelijk toch?

Woensdag zou de burgemeester van Bronckhorst op werkbezoek komen, maar dat gaat niet door omdat er een stille tocht wordt georganiseerd voor een jongen uit zijn gemeente die door zinloos geweld is overleden, het weekend ervoor. Dat heeft uiteraard voorrang voor de burgervader. In plaats daarvan fiets ik naar het Europees Parlement om een hoorzitting bij te wonen van de EVP-fractie (het Europese CDA) over de toekomst van het landbouwbeleid. Normaalgesproken kan ik bij wijze van publieke tribune op de achterste rijen zitten en een koptelefoon opzetten voor de vertaling, maar ik moet even wachten omdat er een grote groep nogal verveeld uitziende bejaarde bezoekers alle stoelen bezet. Onder het slaken van zuchten van opluchting verlaten ze na een half uurtje de zaal.
De bijeenkomst heeft een Frans tintje. Zowel de voorzitter van de EVP als de schaduwrapporteur op dit dossier zijn Frans, en alle boerenorganisaties die ze hebben uitgenodigd blijken ook Franstalige vertegenwoordigers te hebben. Zelfs Landbouwcommissaris Ciolos, een Roemeen, heeft in Frankrijk gestudeerd en voert het woord in het Frans. Er wordt gepleit voor behoud van inkomenssteun om daarmee toch vooral de voedselzekerheid in Europa te garanderen. Frankrijk heeft veel baat bij het huidige landbouwbeleid en wil dat dus graag zo houden. Binnen de EVP-fractie hebben de Fransen in ieder geval al een aantal spelers op sleutelposities in het landbouwdossier. Alleen Eurocommissaris Ciolos, hoewel dus ook Franstalig en in het verleden minister voor de Roemeense variant van het CDA, is duidelijk van mening dat het anders moet. Nieuwe uitdagingen zoals de komst van de nieuwe lidstaten, klimaat en demografische ontwikkelingen, vragen om ingrijpende hervormingen. Het wordt dus nog een spannende strijd verwacht ik, tussen de hervormers en de conservatieven.

week 18: De Trots van het Oosten

Zo 2-5:
Anderhalf uur in de stromende regende door Utrecht gelopen om een café te vinden waar ze de strijd om het landskampioenschap live uitzenden... zonder resultaat. Nou ja, zonder resultaat: FC Twente kampioen! Mooi dat er in het Oosten nog gewoon ongecompliceerd feest gevierd kan worden.

Ma 3-5:
Na een dagje Zwolle 's avonds nog naar de landbouwborrel in Brussel. Frits Thissen, het nieuwe afdelingshoofd Landbouw op de Permanente Vertegenwoordiging (PV, de ambassade van Nederland bij de EU) vertelt iets over het landbouwbeleid in de Verenigde Staten, waar hij voorheen gestationeerd was. Het budget van de VS voor landbouw verschilt niet zoveel van het Europese, maar ik keek er wel van op dat 75% daarvan gaat naar voedselbonnen voor de armlastige Amerikaan. Voedselbonnen; dat associeer ik met WOII, of toch anders hoogstens met hedendaagse communistische heilstaten (en België); maar in het land waar iedere vorm van overheidsbemoeienis als een inbreuk op de privacy wordt gezien en zelfredzaamheid een religie is? Weer wat geleerd.

Di 4-5:
Gesprek met de door de wol geverfde EU-lobbyist van Transport en Logistiek Nederland(TLN). Mooi te merken hoe achter bepaalde terminologie soms een hele wereld schuilgaat. Ik heb bijvoorbeeld wel eens gehoord dat wat bij het ministerie van LNV 'gewasbescherming' heet, bij hun collega's van VROM het dossier 'pesticide' wordt genoemd. Hier moest ik aan denken toen mijn TLN-collega het had over de voordelen van 'eco-combi's', die in de milieuhoek beter bekend staan als 'megaliners' of 'monstertrucks'...

Wo 5-5:
Lunch met de directeur van één van de Duitse länder. De schaalgrootte tussen Nederland en Duitsland op regionaal niveau is eigenlijk niet te vergelijken. Nordrhein-Westfalen telt ongveer evenveel inwoners als heel Nederland en heeft in Brussel een vertegenwoordiging van 30 man, daar waar wij in Oost-Nederland het voor 2 provincies met z'n tweeën moeten doen. De Duitse Länder zijn dus machtige bondgenoten in de lobby.
Daarom zijn mijn collega en ik blij dat onze lunchpartner het geheel met onze positie ten aanzien van structuurfondsen eens is: in plaats van krampachtig vast te houden aan Europees geld met als enige argument dat we dit altijd al gehad hebben en dus graag willen behouden, moeten we onze rol als gebiedsregisseur goed invullen en laten zien dat we bijdragen aan Europese doelen. Een intelligente(re) rechtvaardiging voor EU-fondsen, denken wij.

Do 6-5:
In afwezigheid van mijn Oost-Nederlandse collega die expert is op milieugebied mag ik aanschuiven bij overleg met de milieu-afdeling van de Nederlandse PV. Hoewel we op sommige dossiers tegenover elkaar staan, wordt er op de meeste terreinen goed samengewerkt met het Rijk. Handig, want wij kennen de praktijk (handhaving, uitvoering) van veel milieuwetgeving en met die informatie kunnen de PV'ers dan weer onderhandelen in de Europese Raad. Zij houden ons op de hoogte van wat er speelt en vice versa.

Vr 7-5:
Ik zie in een nieuwsbrief van DG MOVE, het directoraat-generaal van de Europese Commissie van Transport, dat er een nieuwe publieke consultatie aankomt op een voor ons interessant onderwerp: Trans-Europese Netwerken. Mijn collega's in Nederland geïnformeerd en gevraagd of we hier iets mee gaan doen: een gezamenlijke provinciale reactie is sterker dan een aantal afzondelijke. Dit wordt nu uitgezet in de diverse overlegorganen. De deadline is pas in september, maar dat is met de zomerperiode in aantocht altijd sneller dan je denkt, gezien alle afstemming die één document met 12 provincies vergt. Werk aan de winkel dus!

week 17: in alle staten

ma 26-4:

De Provinciale Staten
Ze praten en ze praten
Over de kosten en de baten
de hoeken en de gaten

We praten met de staten
Over het doen maar ook het laten
Het naaien van de maten?*
Het dorp, de stad, de staten

Het communiceren van de vaten
Van de Provinciale Staten

*zie voorstel Europarlementariër Toine Manders over het invoeren van 1 Europese confectiemaat

di 27-4
De werkgroep Europa van de Provinciale Staten van Overijssel is op werkbezoek in Brussel. Doel is om een soort 'testament' op te stellen over Europa ten behoeve van hun opvolgers na de verkiezingen in het voorjaar van 2011. Daartoe laten ze zich goed bijpraten door sprekers op verschillende dossiers. Maandagavond is er een diner met europarlementariërs Lambert van Nistelrooij (CDA) en Gerben-Jan Gerbrandy (D'66). Van Nistelrooij houdt een gloedvol betoog over kikkers en dansende reuzen (je had erbij moeten zijn), Gerbrandy discussieert met de statenleden met prikkelende stellingen over het nut van beïnvloeding van de EU. Hij wijst erop dat een voorpost in Brussel minstens net zo belangrijk is om de 'achterban' tijdig te informeren van op handen zijnde nieuwe wet- en regelgeving; zodat deze zich daarop goed voor kunnen bereiden.
Dinsdag gesprekken bij DG AGRI en DG Regio, de twee directoraten-generaal van de Commissie die met z'n tweeën ongeveer 2/3 van de Europese begroting bestieren (en er zijn nog zo'n 25 andere DG's). Het is altijd een beetje gedoe om met zo'n groep door de beveiliging heen te komen (bij het parlement is het meestal nog erger) maar eenmaal binnen valt op hoe open de ambtenaren van de commissie staan voor ons verhaal. De statenleden zijn er een beetje beduusd van, zo lijkt het, maar al snel wordt er op los gefilosofeerd over de toekomst van de agrarische sector in Oost-Nederland en de geleerde lessen van de structuurfondsen. Dit wordt een fraaie nalatenschap!

wo 28-4
Na het werk nog een verjaardagsborrel voor het HNP van mij en 5 andere collega's in Ierse pub met aansluitend voetbal. Ik word uitgelachen omdat ik dacht dat het de finale van de Champions League was, maar het was nog maar de halve. Je kunt niet overal verstand van hebben. Ik laat het van mij afglijden, en wacht rustig op de wedstrijd van zondag...

week 16: BHV en het verdriet van België

Deze week geen blogwaardige zaken in het HNP; bezuinigingsstress in Gelderland maar dat is een kwestie van hete soep die hopelijk nog wat afkoelt voor consumptie. Daarom deze keer een reflectie op de paradox die België heet, en vorige week weer eens uit elkaar is gevallen.

Over het algemeen zijn de EU-expats en de Belgen twee aparte bevolkingsgroepen die volstrekt langs elkaar heen leven. We wonen in andere wijken, spreken andere talen en onderhouden vriendschappen in de eigen kring. Ik prijs mij gelukkig hierop een uitzondering te vormen doordat ik mij heb aangesloten, samen met een paar meisjes die in het Europees Parlement werken, bij een Brussels, Franstalig hockeyteam. Twee keer per week ontdoe ik mij van opgebouwd zitvlees, borrelvet en andere frustraties door met een stick achter een balletje aan te draven. En passant pik ik ook nog even een intensieve cursus Frans mee, want het 'argot' (informeel taalgebruik) van mijn teamgenootjes is niet voor beginners. Hetgeen, als wij tegen Vlaamse teams spelen, vaak de situatie oplevert dat ik mijn tegenstanders beter begrijp dan mijn eigen team. De cross-over bevalt mij zeer goed, want naast een hoop gezelligheid en de mogelijkheid af en toe te ontsnappen aan de EU-kaasstolp, krijg ik ook nog een goed beeld van 'den Belg en zijn gebruiken'.
De kwestie Brussel-Halle-Vilvoorde dan. Alle nieuws hierover vernam ik uit de Nederlandse media; op de Belgische journaals was men meer begaan met het scheurtje in de voet van Kim Clijsters en de gebroken pink van Justine Henin dan met het uiteenvallen van de natie. Mijn hockeyteam lijkt er ook niet echt wakker van te liggen. Desgevraagd haalde een enkeling haar schouders op of knikte ten teken van algehele afkeuring. Het lijkt erop dat de Brusselaars, of althans het welgestelde deel dat in mijn hockeyteam vertegenwoordigd is, het gedoe nu echt zat is. Wat hiervan te maken? Aan de ene kant een potentieel dreigende situatie, zeker met het aanstaande Europees voorzitterschap voor de deur. Aan de andere kant, een stabiel België is er nooit echt geweest en toch is het er prettig wonen, werken en leven, dwars door alle chaos heen. Blijkbaar kan een land wel wat wanorde hebben.

Voor echte Belgische humor: zoek op you tube op 'Benidorm bastards' (of wekelijks op de Belgische zender 2B), over hoe vergrijzing een feest kan zijn!

week 15: over macro-regio's en andere gezelschapsspelen

ma 12-4
Ik vind Oost-Nederland prachtig, maar het is wel fijn als je een keer niet op zondagavond op reis moet om op tijd voor vergaderingen in Zwolle of Arnhem te zijn. Gewoon op de fiets naar mijn werk, wat een feest! Reden voor dit maandagje 'spijbelen' was een bezoek van de afdeling mobiliteit van Noord-Brabant aan Brussel. Mijn collega van Noord-Brabant had gevraagd of ik iets over de provinciale transport-lobby wilde vertellen. Tuurlijk. Met hen ook meegeweest naar Europarlementariër Corien Wortmann die in de Transportcommissie zit en vertelde wat ze deed en dacht. Volgens mij vonden ze het wel interessant. Ik heb in ieder geval weer een goede vervoersexpert uit Noord-Brabant ingelijfd in mijn 'transportclubje', die ik regelmatig bestook met relevante informatie vanuit Brussel en (soms) onnozole vragen vanuit mijzelf.

di 13-4:
Macro-regio's kunnen goed werken, maar welk probleem moeten ze eigenlijk oplossen? Grote conferentie in het Comité van de Regio's over deze nieuwe vorm van interbestuurlijke samenwerking tussen regio's rondom een bepaalde plas, sloot of berg. Zo was er de Baltische Zeestrategie, gevolgd door de Donau-strategie en er zijn initiatieven rondom de Alpen. En nu willen de anderen natuurlijk ook. Met name de regio's rondom de Noordzee staan hun zwembandjes al op te blazen om in het macroregionale diepe te springen. Maar Eurocommissaris Hahn van Regionaal Beleid kon er niet zoveel mee, kreeg ik de indruk. Hij zei in ieder geval drie keer nee: geen geld, geen extra regelgeving en geen nieuwe instituties voor dit nieuwe fenomeen. Toch is het wel opletten geblazen want zo'n term kan, (net als innovatieve concurrentiekracht, territoriale cohesie of andere eurotalk waarvan niemand precies weet wat het betekent) ineens enorm in de mode raken en dan komt er geld op tafel en dan moet je wel zorgen dat je er op tijd bij bent. We houden het in de gaten.

's Middags kwam plaatsvervangend Permanent Vertegenwoordiger Peter Kok samen met zijn Belgische collega ons decentralen iets vertellen over het aanstaande Belgische voorzitterschap van de EU. De laatste vertelde dat een Belgische Nobelprijswinnaar (bedenker van de chaostheorie, niet verrassend dat dat een Belg is) ooit had gezegd dat 'onzekerheid een vorm van rijkdom is'... en dat in dat geval België in rap tempo zeer welvarend aan het worden was. Dus niet veel schokkends te verwachten van de Belgen; met Van Rompuy als permanent voorzitter en Brussel als EU- hoofdstad moet je natuurlijk ook niet teveel naast je schoenen gaan lopen.

do 15-4:
Een kritische lezer van mijn blog wees mij erop dat het erop lijkt alsof mijn werk louter uit borrelen bestaat. Tsja, er valt nu eenmaal niet veel interessants te bloggen over mijn belevenissen achter mijn computer. Toch een poging dan maar: Ik heb vandaag de hele ochtend besteed aan het ambachtelijk doorspitten van bijna 400 amendementen van het Europees Parlement op het conceptrapport over de toekomst van duurzaam transport. 175 pagina's 'zoek de verschillen'. Bij amendement no 251 had ik beet: een wijziging die erkent dat 'regional territorial authorities have the best idea of how [...] financial resources should be used for the purposes of spatial planning and sustainable mobility aspects'. Een tekst die opvallend veel lijkt op een emailtje met wat suggesties dat ik een paar weken geleden aan de assistent van de desbetreffende Europarlementariër had gestuurd. De inwoners van Oost-Nederland kunnen weer gerust gaan slapen, hun belangen zijn weer behartigd. Over drie weken gaan ze erover stemmen.

week 14: GO IO

wo 7-4:
De wondere wereld van de structuurfondsen. Dit keer met mijn collega's die hier heel veel verstand van hebben gepraat over hoe het nu gaat en beter kan met de structuurfondsen in Oost-Nederland. GO heet ons programma, van Gelderland en Overijssel... ik heb het ook niet vezonnen.
Na 2013 begint een nieuwe programmaperiode van 7 jaar voor wat betreft de structuurfondsen. Daarover wordt nu druk onderhandeld. Het is maar de vraag of wij, de 'rijke' regio's, nog wel geld uit Europa blijven krijgen (van lidstaat Nederland hoeft het allemaal niet meer). Naast dat wij natuurlijk ons geld willen behouden, pleiten we ook voor vereenvoudiging van de regels.
Mijn collega Ina tekende op de flip-over helemaal onderaan een klein subsidie-aanvragertje, en daarboven 6, ja ZES, steeds groter en bozer ogende accountants, die dat aanvragertje allemaal hoogstpersoonlijk komen controleren. Alle bonnetjes he. 6 keer. Eén van de provincie, vervolgens drie van het rijk en dan nog twee Europese. Iedere keer dat er fraude is gepleegd of andere onverkwikkelijke malversaties hebben plaatsgevonden, bouwen ze er weer een nieuwe audit bovenop. Dit is wat mijn even onvolprezen als ongesnutterde docent Prof. Roel in 't Veld 'beleidsaccumulatie' noemde (tijdens mijn metropool-opleiding, NSOB): loopt het niet goed, dan smeren we de boel toch dicht met een extra overheidslaagje?

En als het Rijk zou beseffen wat een berg werkloze accountants het afschaffen van de structuurfondsen met zich mee zou brengen, zouden ze zich wellicht nog wel eens achter de oren krabben.

do 7-4:
IO-borrel groot succes! Sigrid, Marieke, Marloes en ik hebben allevier Internationale Betrekkingen (/Int. Organisaties, kortweg IO) gestudeerd in Groningen en werken in Brussel. Daar zijn er meer van. Gisteren alle oud- IO'ers uitgenodigd die we kenden voor een borrel op place Lux. De opkomst was boven verwachting (tussen de 15 en de 20?); er waren zelfs mensen die wij zelf niet kenden, maar die viavia de uitnodiging hadden gekregen. Op de bediening na zeer geslaagd. We zoeken nog een IO-stagiaire in Brussel die ons emailbestand wil bijhouden...

week 12: over wijn, vrachtwagens en eieren

Ma 22-3
Maandag begint met een overleg met een collega in Overijssel over geparkeerde vrachtwagens. Groot probleem! Omdat vrachtwagens in Duitsland op zon- en feestdagen de weg niet opmogen, gaan ze allemaal op zaterdagavond aan de Nederlandse kant van de grens parkeren. Op de vluchtstroken bij de A12 bijvoorbeeld. Gevolg: onveilige situaties en overlast. Hoewel de Duitse wet dit veroorzaakt, zitten wij met het probleem. Niet eerlijk! Dus veel overleggen met onze Duitse collega’s in Nordrhein-Westfalen over hoe dit op te lossen. Tot nog toe zonder resultaat begrijp ik.
Ook nog gesproken over de Oost-Nederlandse strategie in het GLB (Gemeenschappelijk Landbouwdossier) en kennisgemaakt met gedeputeerde Job Klaasen, die onder andere over mobiliteit gaat. Weer die parkeerplaatsen.

Wo 24-3
Woensdag zit ik bij een ‘informele hoorzitting’ van de gecombineerde Statencommissies van Gelderland en Overijssel die Landbouw in het pakket. Onderwerp: de positie van Oost-Nederland in de toekomst van het GLB. Bij zo’n complex onderwerp is het lastig precies te definiëren wat het Oost-Nederlandse standpunt zou moeten zijn, en of er niet misschien twee lobby-boodschappen moeten zijn: eentje voor Den Haag en eentje voor Brussel. De Statenleden zijn goed geïnformeerd en het debat was pittig. Leuk hoor! Zijn paardenbakken lelijk en hobbyboeren erg? Ergens na de zomer worden de eerste voorstellen van de Europese Commissie verwacht, dus we hebben nog even.
Vervolgens met mijn toekomstige stagiaire Susan naar Brussel gereden om haar alvast kennis te laten maken met het HNP en voor het netwerkevent van de drie noordelijke provincies, verenigd in de Stichting Noord-Nederland. Zeven praatjes over innovatieve clusters in het Noorden, een beetje te technisch voor mij... Het was in ieder geval strak georganiseerd, en het gezelschap was goed en het eten heerlijk, dus ik heb me prima vermaakt en Susan gelukkig ook!

Do 25-3
Ochtendvergadering bij de vertegenwoordiging van Bremen van de Neue Hanse Interregio (NHI), een samenwerkingsverband waar Overijssel lid van is. Alles auf Deutch ja, dus het is maar goed dat ik in juni een cursus Duits mag gaan volgen, want ich kan da wirklich nichts von. Tenminste, ik volg het allemaal prima, maar zelf iets zeggen is toch wieder andere Kuche. Maar wel interessant, het ging onder andere over structuurfondsen en hoe de NHI zich zou moeten positioneren in de discussie rond macroregio’s die als paddenstoelen de grond uitschieten overal in Europa. ’s Middags nog een gesprekje met een oud Statenlid van Gelderland die nu bezig is met een project rondom bewonersparticipatie en energiezuinig bouwen. Was toevallig in Brussel en kwam kennismaken. Hij is ook raadslid geweest in Den Haag en kende veel van mijn oud-collega’s bij de griffie!

Vr 26-3
Europese top… even vergeten. Dus stond 2 uur muurvast voor mijn huis, op 500 meter van het raadsgebouw, en kon geen kant op. Wat een drama, die top zelf ook overigens. Hierbij citaat uit een analyse van denktank EPC over het financiële reddingsplan voor Griekenland:

‘In a characteristically European fashion, the final statement allows virtually everyone to declare victory.[ …]
Equally characteristically, the language adopted in the Declaration is revealing. For instance, the
paragraph on the increased role of the European Council to “improve the economic governance” of the Union, was worded very differently in the original Franco-German paper, which said instead that “the European Council should become the economic government” of the EU. While the term gouvernement économique” remains in the French language version (even though the term gouvernance is increasingly common in France), the German text speaks of “wirtschaftspolitische Steuerung”, the Italian one of “la governance economica” and the Spanish of “el Gobierno economico”.’

Tot zover de Europese éénwording.

Maar het werd algauw beter want ’s middags mocht ik afreizen naar het schitterende Groesbeek, onder (of liever gezegd boven) de rook van Nijmegen, alwaar de eerste editie van een hopelijk nieuwe traditie plaatsvond, namelijk de ‘Gelderse Primeur’: 13 Gelderse wijnboeren presenteerden hun waar aan een gemêleerd gezelschap van stakeholders, lokale bestuurders en een enkel verdwaald kamerlid. Ook de Franse honorair consul was voor de zekerheid maar even op inspectie gegaan. Bob Roelofs, griffier van de Gelderse Provinciale Staten, interviewde op onnavolgbare wijze het college en een aantal wijnboeren. Ik begin ze nu een beetje te kennen, de bobo’s uit de regio, dus het was een dolle boel met de burgemeesters van de Gelderse metropolen Brummen, Voorst, Millingen aan de Rijn, Bronckhorst en Oost-Gelre. En met Europa-gedeputeerde Co Verdaas (bijgenaamd ‘Co van de Regio’) nog herinneringen opgehaald aan zijn studententijd in Nijmegen waarbij hij voor een bijbaantje aan de lopende band naar Groesbeek fietste om eieren op barstjes te controleren. Those were the days…

En die Gelderse wijn is niet mis! Volgend jaar weer!

week 11: over muskusratten, bushokjes, vleeskalveren en rubberbootjes

Maandag 15-3:
Maandag is mijn vaste dag in het Oosten, de ene week Gelderland, de andere in Overijssel. Deze maandag mag ik naar Arnhem. Diverse overleggen. Ook mijn beoordelingsgesprek, want ik ben nu een jaar in dienst. En hoera, ik mag blijven! Hoewel: vanwege de bezuinigingen die de provincie Gelderland aan het bekokstoven is (60 miljoen!), is dat nog maar de vraag. Ach, ik kan altijd nog muskusratten gaan vangen. O nee, dat hebben we net naar de waterschappen geschoven…
Ook een kennismakingsgesprek met onze nieuwe algemeen directeur, Paul van Kalmthout. Hij blijkt goed op de hoogte van de provinciale lobby in Brussel, nog vanuit een vorige functie bij Binnenlandse Zaken.

Dinsdag 16-3:
’s Ochtends overleg bij de vertegenwoordiging van Nieder- österreich met een aantal andere regio’s die een workshop gaan organiseren tijdens de regionale Open Dagen in oktober in Brussel. We willen laten zien dat we mooie dingen doen met structuurfondsen en dat het zonde zou zijn daar in de toekomst niet mee door te gaan. Fietspaden aanleggen met Europees geld is zóó 2005.
Vervolgens naar de Koepel der Koepels: het CEMR. Hierin zitten alle Europese IPO’s en VNG’s en wat er verder nog centraal aan decentralen georganiseerd is. Ik zit namens het IPO in de Transportwerkgroep. Mijn collega uit het Brusselse gewest vertelt de tragische geschiedenis van hun pogingen om iets aan verkeersdoorstroming te doen. Iedereen die wel eens in Brussel komt weet hoe ver het daarmee staat… Ik blijf mij verbazen over de chaos in Brussel: in de straat waar we vergaderen staan bijvoorbeeld 2 bushaltes. Dit komt omdat de straat precies de grens vormt tussen twee gemeentes, die het allebei nodig vonden een eigen OV-systeem met eigen bushaltes te betalen.
Vervolgens, in het zelfde pand aan het Square de Meeús, de Hoec-borrel, vernoemd naar de werktitel van het gebouw waar onder andere de Nederlandse vier grote steden zetelen: House of the European Cities. Het is maar goed dat ze geen House of the European Regions heten, dan was de afkorting toch wat minder fraai…
Ik sluit de werkdag af met de maandelijkse landbouwborrel van Europarlementariër Esther de Lange. Dit keer met een spreker van de productschappen Akkerbouw, de sectorale kansen, bedreigingen en uitdagingen vlogen mij weer om de oren. Wel erg gezellig altijd, met die agrariërs.

Woensdag 17-3:
Van 9 tot 15 tweede helft van de CEMR-vergadering. Mag vertellen hoe het Nederlandse kilometerheffingsysteem eruit komt te zien, als het er nog van komt tenminste. Mijn Franse collega vertelt mij dat hij het ongelooflijk vindt dat Nederlanders hiermee akkoord gaan. In Frankrijk zou zoiets nooit kunnen vanwege de schending van de privacy, denkt hij. Ook mijn Estse collega kan er niet zoveel mee, file bestaat daar niet, zo dunbevolkt is het daar. Mijn Engelse collega houdt een mooi verhaal over de Londense ‘congestion charge’ iedereen die van buiten naar het Londense centrum wil moet 8 pond betalen. Het schijnt toch wel min of meer te werken. Misschien iets voor Brussel?

Donderdag 18-3
Conferentie over het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid in Amsterdam. Het duizelt mij al voor de pauze van de High Nature Value Area’s, vierbedrijvenmodellen, randenbeheer en bufferzones en eerste en tweede generatiebiobrandstoffen. Je moet als boer tegenwoordig onderhand gepromoveerd zijn om je eigen sector nog een beetje te begrijpen! In de pauze kwam mijn collega Fons daar nog weer overheen omdat ik in al mijn onschuld vroeg hoe het nou zat met die vleeskalveren in Gelderland. Die zijn namelijk voor 100 % van hun inkomen afhankelijk van Brussels geld. Hoe kan dat nou? Nou, het is echt superingewikkeld dus. Ook nog 2 mensen van Greenpeace tegengekomen. Die doen tegenwoordig ook aan landbouw. Dus als u binnenkort een rubberbootje aan een melkkoe vastgeketend ziet zitten, dan weet u ervan!

Vrijdag 19-3
Poeh, de week is gelukkig weer voorbij. Ik lunch nog met een vriendje bij de Europese Commissie en ga daarna met mijn collega van Flevoland Sidony koffiedrinken bij een caféetje in de buurt. Sidony is één van mijn meest ervaren collega’s en heeft aangeboden mijn mentor te zijn. Vandaag nemen we een lobbyfiche door dat ik gemaakt heb voor Transport. Vroeger werden die op alle HNP-dossiers gemaakt, maar die traditie is in verval geraakt. Is toch nog best moeilijk, zo’n fiche! Ik moet nog veel leren… Volgende week weer.