Deze week geen blogwaardige zaken in het HNP; bezuinigingsstress in Gelderland maar dat is een kwestie van hete soep die hopelijk nog wat afkoelt voor consumptie. Daarom deze keer een reflectie op de paradox die België heet, en vorige week weer eens uit elkaar is gevallen.
Over het algemeen zijn de EU-expats en de Belgen twee aparte bevolkingsgroepen die volstrekt langs elkaar heen leven. We wonen in andere wijken, spreken andere talen en onderhouden vriendschappen in de eigen kring. Ik prijs mij gelukkig hierop een uitzondering te vormen doordat ik mij heb aangesloten, samen met een paar meisjes die in het Europees Parlement werken, bij een Brussels, Franstalig hockeyteam. Twee keer per week ontdoe ik mij van opgebouwd zitvlees, borrelvet en andere frustraties door met een stick achter een balletje aan te draven. En passant pik ik ook nog even een intensieve cursus Frans mee, want het 'argot' (informeel taalgebruik) van mijn teamgenootjes is niet voor beginners. Hetgeen, als wij tegen Vlaamse teams spelen, vaak de situatie oplevert dat ik mijn tegenstanders beter begrijp dan mijn eigen team. De cross-over bevalt mij zeer goed, want naast een hoop gezelligheid en de mogelijkheid af en toe te ontsnappen aan de EU-kaasstolp, krijg ik ook nog een goed beeld van 'den Belg en zijn gebruiken'.
De kwestie Brussel-Halle-Vilvoorde dan. Alle nieuws hierover vernam ik uit de Nederlandse media; op de Belgische journaals was men meer begaan met het scheurtje in de voet van Kim Clijsters en de gebroken pink van Justine Henin dan met het uiteenvallen van de natie. Mijn hockeyteam lijkt er ook niet echt wakker van te liggen. Desgevraagd haalde een enkeling haar schouders op of knikte ten teken van algehele afkeuring. Het lijkt erop dat de Brusselaars, of althans het welgestelde deel dat in mijn hockeyteam vertegenwoordigd is, het gedoe nu echt zat is. Wat hiervan te maken? Aan de ene kant een potentieel dreigende situatie, zeker met het aanstaande Europees voorzitterschap voor de deur. Aan de andere kant, een stabiel België is er nooit echt geweest en toch is het er prettig wonen, werken en leven, dwars door alle chaos heen. Blijkbaar kan een land wel wat wanorde hebben.
Voor echte Belgische humor: zoek op you tube op 'Benidorm bastards' (of wekelijks op de Belgische zender 2B), over hoe vergrijzing een feest kan zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten