ma 26-4:
De Provinciale Staten
Ze praten en ze praten
Over de kosten en de baten
de hoeken en de gaten
We praten met de staten
Over het doen maar ook het laten
Het naaien van de maten?*
Het dorp, de stad, de staten
Het communiceren van de vaten
Van de Provinciale Staten
*zie voorstel Europarlementariër Toine Manders over het invoeren van 1 Europese confectiemaat
di 27-4
De werkgroep Europa van de Provinciale Staten van Overijssel is op werkbezoek in Brussel. Doel is om een soort 'testament' op te stellen over Europa ten behoeve van hun opvolgers na de verkiezingen in het voorjaar van 2011. Daartoe laten ze zich goed bijpraten door sprekers op verschillende dossiers. Maandagavond is er een diner met europarlementariërs Lambert van Nistelrooij (CDA) en Gerben-Jan Gerbrandy (D'66). Van Nistelrooij houdt een gloedvol betoog over kikkers en dansende reuzen (je had erbij moeten zijn), Gerbrandy discussieert met de statenleden met prikkelende stellingen over het nut van beïnvloeding van de EU. Hij wijst erop dat een voorpost in Brussel minstens net zo belangrijk is om de 'achterban' tijdig te informeren van op handen zijnde nieuwe wet- en regelgeving; zodat deze zich daarop goed voor kunnen bereiden.
Dinsdag gesprekken bij DG AGRI en DG Regio, de twee directoraten-generaal van de Commissie die met z'n tweeën ongeveer 2/3 van de Europese begroting bestieren (en er zijn nog zo'n 25 andere DG's). Het is altijd een beetje gedoe om met zo'n groep door de beveiliging heen te komen (bij het parlement is het meestal nog erger) maar eenmaal binnen valt op hoe open de ambtenaren van de commissie staan voor ons verhaal. De statenleden zijn er een beetje beduusd van, zo lijkt het, maar al snel wordt er op los gefilosofeerd over de toekomst van de agrarische sector in Oost-Nederland en de geleerde lessen van de structuurfondsen. Dit wordt een fraaie nalatenschap!
wo 28-4
Na het werk nog een verjaardagsborrel voor het HNP van mij en 5 andere collega's in Ierse pub met aansluitend voetbal. Ik word uitgelachen omdat ik dacht dat het de finale van de Champions League was, maar het was nog maar de halve. Je kunt niet overal verstand van hebben. Ik laat het van mij afglijden, en wacht rustig op de wedstrijd van zondag...
dinsdag 27 april 2010
maandag 26 april 2010
week 16: BHV en het verdriet van België
Deze week geen blogwaardige zaken in het HNP; bezuinigingsstress in Gelderland maar dat is een kwestie van hete soep die hopelijk nog wat afkoelt voor consumptie. Daarom deze keer een reflectie op de paradox die België heet, en vorige week weer eens uit elkaar is gevallen.
Over het algemeen zijn de EU-expats en de Belgen twee aparte bevolkingsgroepen die volstrekt langs elkaar heen leven. We wonen in andere wijken, spreken andere talen en onderhouden vriendschappen in de eigen kring. Ik prijs mij gelukkig hierop een uitzondering te vormen doordat ik mij heb aangesloten, samen met een paar meisjes die in het Europees Parlement werken, bij een Brussels, Franstalig hockeyteam. Twee keer per week ontdoe ik mij van opgebouwd zitvlees, borrelvet en andere frustraties door met een stick achter een balletje aan te draven. En passant pik ik ook nog even een intensieve cursus Frans mee, want het 'argot' (informeel taalgebruik) van mijn teamgenootjes is niet voor beginners. Hetgeen, als wij tegen Vlaamse teams spelen, vaak de situatie oplevert dat ik mijn tegenstanders beter begrijp dan mijn eigen team. De cross-over bevalt mij zeer goed, want naast een hoop gezelligheid en de mogelijkheid af en toe te ontsnappen aan de EU-kaasstolp, krijg ik ook nog een goed beeld van 'den Belg en zijn gebruiken'.
De kwestie Brussel-Halle-Vilvoorde dan. Alle nieuws hierover vernam ik uit de Nederlandse media; op de Belgische journaals was men meer begaan met het scheurtje in de voet van Kim Clijsters en de gebroken pink van Justine Henin dan met het uiteenvallen van de natie. Mijn hockeyteam lijkt er ook niet echt wakker van te liggen. Desgevraagd haalde een enkeling haar schouders op of knikte ten teken van algehele afkeuring. Het lijkt erop dat de Brusselaars, of althans het welgestelde deel dat in mijn hockeyteam vertegenwoordigd is, het gedoe nu echt zat is. Wat hiervan te maken? Aan de ene kant een potentieel dreigende situatie, zeker met het aanstaande Europees voorzitterschap voor de deur. Aan de andere kant, een stabiel België is er nooit echt geweest en toch is het er prettig wonen, werken en leven, dwars door alle chaos heen. Blijkbaar kan een land wel wat wanorde hebben.
Voor echte Belgische humor: zoek op you tube op 'Benidorm bastards' (of wekelijks op de Belgische zender 2B), over hoe vergrijzing een feest kan zijn!
Over het algemeen zijn de EU-expats en de Belgen twee aparte bevolkingsgroepen die volstrekt langs elkaar heen leven. We wonen in andere wijken, spreken andere talen en onderhouden vriendschappen in de eigen kring. Ik prijs mij gelukkig hierop een uitzondering te vormen doordat ik mij heb aangesloten, samen met een paar meisjes die in het Europees Parlement werken, bij een Brussels, Franstalig hockeyteam. Twee keer per week ontdoe ik mij van opgebouwd zitvlees, borrelvet en andere frustraties door met een stick achter een balletje aan te draven. En passant pik ik ook nog even een intensieve cursus Frans mee, want het 'argot' (informeel taalgebruik) van mijn teamgenootjes is niet voor beginners. Hetgeen, als wij tegen Vlaamse teams spelen, vaak de situatie oplevert dat ik mijn tegenstanders beter begrijp dan mijn eigen team. De cross-over bevalt mij zeer goed, want naast een hoop gezelligheid en de mogelijkheid af en toe te ontsnappen aan de EU-kaasstolp, krijg ik ook nog een goed beeld van 'den Belg en zijn gebruiken'.
De kwestie Brussel-Halle-Vilvoorde dan. Alle nieuws hierover vernam ik uit de Nederlandse media; op de Belgische journaals was men meer begaan met het scheurtje in de voet van Kim Clijsters en de gebroken pink van Justine Henin dan met het uiteenvallen van de natie. Mijn hockeyteam lijkt er ook niet echt wakker van te liggen. Desgevraagd haalde een enkeling haar schouders op of knikte ten teken van algehele afkeuring. Het lijkt erop dat de Brusselaars, of althans het welgestelde deel dat in mijn hockeyteam vertegenwoordigd is, het gedoe nu echt zat is. Wat hiervan te maken? Aan de ene kant een potentieel dreigende situatie, zeker met het aanstaande Europees voorzitterschap voor de deur. Aan de andere kant, een stabiel België is er nooit echt geweest en toch is het er prettig wonen, werken en leven, dwars door alle chaos heen. Blijkbaar kan een land wel wat wanorde hebben.
Voor echte Belgische humor: zoek op you tube op 'Benidorm bastards' (of wekelijks op de Belgische zender 2B), over hoe vergrijzing een feest kan zijn!
donderdag 15 april 2010
week 15: over macro-regio's en andere gezelschapsspelen
ma 12-4
Ik vind Oost-Nederland prachtig, maar het is wel fijn als je een keer niet op zondagavond op reis moet om op tijd voor vergaderingen in Zwolle of Arnhem te zijn. Gewoon op de fiets naar mijn werk, wat een feest! Reden voor dit maandagje 'spijbelen' was een bezoek van de afdeling mobiliteit van Noord-Brabant aan Brussel. Mijn collega van Noord-Brabant had gevraagd of ik iets over de provinciale transport-lobby wilde vertellen. Tuurlijk. Met hen ook meegeweest naar Europarlementariër Corien Wortmann die in de Transportcommissie zit en vertelde wat ze deed en dacht. Volgens mij vonden ze het wel interessant. Ik heb in ieder geval weer een goede vervoersexpert uit Noord-Brabant ingelijfd in mijn 'transportclubje', die ik regelmatig bestook met relevante informatie vanuit Brussel en (soms) onnozole vragen vanuit mijzelf.
di 13-4:
Macro-regio's kunnen goed werken, maar welk probleem moeten ze eigenlijk oplossen? Grote conferentie in het Comité van de Regio's over deze nieuwe vorm van interbestuurlijke samenwerking tussen regio's rondom een bepaalde plas, sloot of berg. Zo was er de Baltische Zeestrategie, gevolgd door de Donau-strategie en er zijn initiatieven rondom de Alpen. En nu willen de anderen natuurlijk ook. Met name de regio's rondom de Noordzee staan hun zwembandjes al op te blazen om in het macroregionale diepe te springen. Maar Eurocommissaris Hahn van Regionaal Beleid kon er niet zoveel mee, kreeg ik de indruk. Hij zei in ieder geval drie keer nee: geen geld, geen extra regelgeving en geen nieuwe instituties voor dit nieuwe fenomeen. Toch is het wel opletten geblazen want zo'n term kan, (net als innovatieve concurrentiekracht, territoriale cohesie of andere eurotalk waarvan niemand precies weet wat het betekent) ineens enorm in de mode raken en dan komt er geld op tafel en dan moet je wel zorgen dat je er op tijd bij bent. We houden het in de gaten.
's Middags kwam plaatsvervangend Permanent Vertegenwoordiger Peter Kok samen met zijn Belgische collega ons decentralen iets vertellen over het aanstaande Belgische voorzitterschap van de EU. De laatste vertelde dat een Belgische Nobelprijswinnaar (bedenker van de chaostheorie, niet verrassend dat dat een Belg is) ooit had gezegd dat 'onzekerheid een vorm van rijkdom is'... en dat in dat geval België in rap tempo zeer welvarend aan het worden was. Dus niet veel schokkends te verwachten van de Belgen; met Van Rompuy als permanent voorzitter en Brussel als EU- hoofdstad moet je natuurlijk ook niet teveel naast je schoenen gaan lopen.
do 15-4:
Een kritische lezer van mijn blog wees mij erop dat het erop lijkt alsof mijn werk louter uit borrelen bestaat. Tsja, er valt nu eenmaal niet veel interessants te bloggen over mijn belevenissen achter mijn computer. Toch een poging dan maar: Ik heb vandaag de hele ochtend besteed aan het ambachtelijk doorspitten van bijna 400 amendementen van het Europees Parlement op het conceptrapport over de toekomst van duurzaam transport. 175 pagina's 'zoek de verschillen'. Bij amendement no 251 had ik beet: een wijziging die erkent dat 'regional territorial authorities have the best idea of how [...] financial resources should be used for the purposes of spatial planning and sustainable mobility aspects'. Een tekst die opvallend veel lijkt op een emailtje met wat suggesties dat ik een paar weken geleden aan de assistent van de desbetreffende Europarlementariër had gestuurd. De inwoners van Oost-Nederland kunnen weer gerust gaan slapen, hun belangen zijn weer behartigd. Over drie weken gaan ze erover stemmen.
Ik vind Oost-Nederland prachtig, maar het is wel fijn als je een keer niet op zondagavond op reis moet om op tijd voor vergaderingen in Zwolle of Arnhem te zijn. Gewoon op de fiets naar mijn werk, wat een feest! Reden voor dit maandagje 'spijbelen' was een bezoek van de afdeling mobiliteit van Noord-Brabant aan Brussel. Mijn collega van Noord-Brabant had gevraagd of ik iets over de provinciale transport-lobby wilde vertellen. Tuurlijk. Met hen ook meegeweest naar Europarlementariër Corien Wortmann die in de Transportcommissie zit en vertelde wat ze deed en dacht. Volgens mij vonden ze het wel interessant. Ik heb in ieder geval weer een goede vervoersexpert uit Noord-Brabant ingelijfd in mijn 'transportclubje', die ik regelmatig bestook met relevante informatie vanuit Brussel en (soms) onnozole vragen vanuit mijzelf.
di 13-4:
Macro-regio's kunnen goed werken, maar welk probleem moeten ze eigenlijk oplossen? Grote conferentie in het Comité van de Regio's over deze nieuwe vorm van interbestuurlijke samenwerking tussen regio's rondom een bepaalde plas, sloot of berg. Zo was er de Baltische Zeestrategie, gevolgd door de Donau-strategie en er zijn initiatieven rondom de Alpen. En nu willen de anderen natuurlijk ook. Met name de regio's rondom de Noordzee staan hun zwembandjes al op te blazen om in het macroregionale diepe te springen. Maar Eurocommissaris Hahn van Regionaal Beleid kon er niet zoveel mee, kreeg ik de indruk. Hij zei in ieder geval drie keer nee: geen geld, geen extra regelgeving en geen nieuwe instituties voor dit nieuwe fenomeen. Toch is het wel opletten geblazen want zo'n term kan, (net als innovatieve concurrentiekracht, territoriale cohesie of andere eurotalk waarvan niemand precies weet wat het betekent) ineens enorm in de mode raken en dan komt er geld op tafel en dan moet je wel zorgen dat je er op tijd bij bent. We houden het in de gaten.
's Middags kwam plaatsvervangend Permanent Vertegenwoordiger Peter Kok samen met zijn Belgische collega ons decentralen iets vertellen over het aanstaande Belgische voorzitterschap van de EU. De laatste vertelde dat een Belgische Nobelprijswinnaar (bedenker van de chaostheorie, niet verrassend dat dat een Belg is) ooit had gezegd dat 'onzekerheid een vorm van rijkdom is'... en dat in dat geval België in rap tempo zeer welvarend aan het worden was. Dus niet veel schokkends te verwachten van de Belgen; met Van Rompuy als permanent voorzitter en Brussel als EU- hoofdstad moet je natuurlijk ook niet teveel naast je schoenen gaan lopen.
do 15-4:
Een kritische lezer van mijn blog wees mij erop dat het erop lijkt alsof mijn werk louter uit borrelen bestaat. Tsja, er valt nu eenmaal niet veel interessants te bloggen over mijn belevenissen achter mijn computer. Toch een poging dan maar: Ik heb vandaag de hele ochtend besteed aan het ambachtelijk doorspitten van bijna 400 amendementen van het Europees Parlement op het conceptrapport over de toekomst van duurzaam transport. 175 pagina's 'zoek de verschillen'. Bij amendement no 251 had ik beet: een wijziging die erkent dat 'regional territorial authorities have the best idea of how [...] financial resources should be used for the purposes of spatial planning and sustainable mobility aspects'. Een tekst die opvallend veel lijkt op een emailtje met wat suggesties dat ik een paar weken geleden aan de assistent van de desbetreffende Europarlementariër had gestuurd. De inwoners van Oost-Nederland kunnen weer gerust gaan slapen, hun belangen zijn weer behartigd. Over drie weken gaan ze erover stemmen.
woensdag 7 april 2010
week 14: GO IO
wo 7-4:
De wondere wereld van de structuurfondsen. Dit keer met mijn collega's die hier heel veel verstand van hebben gepraat over hoe het nu gaat en beter kan met de structuurfondsen in Oost-Nederland. GO heet ons programma, van Gelderland en Overijssel... ik heb het ook niet vezonnen.
Na 2013 begint een nieuwe programmaperiode van 7 jaar voor wat betreft de structuurfondsen. Daarover wordt nu druk onderhandeld. Het is maar de vraag of wij, de 'rijke' regio's, nog wel geld uit Europa blijven krijgen (van lidstaat Nederland hoeft het allemaal niet meer). Naast dat wij natuurlijk ons geld willen behouden, pleiten we ook voor vereenvoudiging van de regels.
Mijn collega Ina tekende op de flip-over helemaal onderaan een klein subsidie-aanvragertje, en daarboven 6, ja ZES, steeds groter en bozer ogende accountants, die dat aanvragertje allemaal hoogstpersoonlijk komen controleren. Alle bonnetjes he. 6 keer. Eén van de provincie, vervolgens drie van het rijk en dan nog twee Europese. Iedere keer dat er fraude is gepleegd of andere onverkwikkelijke malversaties hebben plaatsgevonden, bouwen ze er weer een nieuwe audit bovenop. Dit is wat mijn even onvolprezen als ongesnutterde docent Prof. Roel in 't Veld 'beleidsaccumulatie' noemde (tijdens mijn metropool-opleiding, NSOB): loopt het niet goed, dan smeren we de boel toch dicht met een extra overheidslaagje?
En als het Rijk zou beseffen wat een berg werkloze accountants het afschaffen van de structuurfondsen met zich mee zou brengen, zouden ze zich wellicht nog wel eens achter de oren krabben.
do 7-4:
IO-borrel groot succes! Sigrid, Marieke, Marloes en ik hebben allevier Internationale Betrekkingen (/Int. Organisaties, kortweg IO) gestudeerd in Groningen en werken in Brussel. Daar zijn er meer van. Gisteren alle oud- IO'ers uitgenodigd die we kenden voor een borrel op place Lux. De opkomst was boven verwachting (tussen de 15 en de 20?); er waren zelfs mensen die wij zelf niet kenden, maar die viavia de uitnodiging hadden gekregen. Op de bediening na zeer geslaagd. We zoeken nog een IO-stagiaire in Brussel die ons emailbestand wil bijhouden...
De wondere wereld van de structuurfondsen. Dit keer met mijn collega's die hier heel veel verstand van hebben gepraat over hoe het nu gaat en beter kan met de structuurfondsen in Oost-Nederland. GO heet ons programma, van Gelderland en Overijssel... ik heb het ook niet vezonnen.
Na 2013 begint een nieuwe programmaperiode van 7 jaar voor wat betreft de structuurfondsen. Daarover wordt nu druk onderhandeld. Het is maar de vraag of wij, de 'rijke' regio's, nog wel geld uit Europa blijven krijgen (van lidstaat Nederland hoeft het allemaal niet meer). Naast dat wij natuurlijk ons geld willen behouden, pleiten we ook voor vereenvoudiging van de regels.
Mijn collega Ina tekende op de flip-over helemaal onderaan een klein subsidie-aanvragertje, en daarboven 6, ja ZES, steeds groter en bozer ogende accountants, die dat aanvragertje allemaal hoogstpersoonlijk komen controleren. Alle bonnetjes he. 6 keer. Eén van de provincie, vervolgens drie van het rijk en dan nog twee Europese. Iedere keer dat er fraude is gepleegd of andere onverkwikkelijke malversaties hebben plaatsgevonden, bouwen ze er weer een nieuwe audit bovenop. Dit is wat mijn even onvolprezen als ongesnutterde docent Prof. Roel in 't Veld 'beleidsaccumulatie' noemde (tijdens mijn metropool-opleiding, NSOB): loopt het niet goed, dan smeren we de boel toch dicht met een extra overheidslaagje?
En als het Rijk zou beseffen wat een berg werkloze accountants het afschaffen van de structuurfondsen met zich mee zou brengen, zouden ze zich wellicht nog wel eens achter de oren krabben.
do 7-4:
IO-borrel groot succes! Sigrid, Marieke, Marloes en ik hebben allevier Internationale Betrekkingen (/Int. Organisaties, kortweg IO) gestudeerd in Groningen en werken in Brussel. Daar zijn er meer van. Gisteren alle oud- IO'ers uitgenodigd die we kenden voor een borrel op place Lux. De opkomst was boven verwachting (tussen de 15 en de 20?); er waren zelfs mensen die wij zelf niet kenden, maar die viavia de uitnodiging hadden gekregen. Op de bediening na zeer geslaagd. We zoeken nog een IO-stagiaire in Brussel die ons emailbestand wil bijhouden...
Abonneren op:
Posts (Atom)