Aldus geschiedde bij het werkbezoek van de Provinciale Staten van Overijssel, een paar weken terug. Althans, op één delegatielid na, dat al eerder in Brussel was aangekomen. Hij was wel keurig op tijd, wat mij de gelegenheid gaf alvast even een praatje te maken met de volksvertegenwoordiger in kwestie, die van PVV-huize bleek te zijn.
Dat was even schrikken. Mijn netwerk bestaat uitsluitend uit Eurocraten en (dus) Eurofielen, die wel praten over wat er mis is met Europa, maar altijd vanuit de basishouding dat de Unie goed is voor ons allen en dat het toch zo jammer is dat niet iedereen dat begrijpt. Zelden zie ik zo’n uitgesproken anti-Europeaan van dichtbij, laat staan dat ik er mee in discussie mag.
De reden van de vroege komst van het Statenlid was de lancering van een boek met de onheilspellende titel ‘Europa wankelt’: kritische essays over de EU met een voorwoord van Nigel Farage. Deze Europarlementariër voor de Britse conservatieven staat er bekend om in prachtig bekakt Engels mensen volledig de grond in te boren. We spraken over het democratisch tekort en de steeds grotere bemoeienis van de EU met lokale zaken. Onze standpunten waren tegengesteld, maar het was wel verfrissend om te horen waar die anti-Europese sentimenten vandaan komen en te onderzoeken of ze ook een kern van waarheid bevatten.
Dus een tip voor alle Euro-lovers: praat eens met een PVV’er. Niet om ze te overtuigen van je eigen gelijk of vice versa, maar ze blijken niet te bijten en het scherpt de geest. Waar zo’n verkeersinfarct al niet goed voor is.
- Dit stukje verscheen eerder op www.rePublic.nl -
