Deze week heb ik mijn (bruine) lobbyistenpasje opgehaald voor het Europees Parlement. Ik mag weer een jaar lang Europarlementariërs lastigvallen met het Provinciaal Belang. Ik bewaak mijn pasje zoals Gollem zijn ring, want het verkrijgen van zo'n toegangsbewijs is geen sinecure. Alle zevenhonderdzoveel MEP'ers (Members of European Parlement) hebben uiteraard een sleutelrol in dat machtige orgaan dat de Europese Unie heet, worden overal herkend op straat en staan dagelijks bloot aan enorme terroristische dreigingen. Daar is de parlementaire beveiliging gelukkig helemaal op ingespeeld. De filosofie hierachter is: als we het proces om binnen te komen maar lang, irritant en onduidelijk genoeg maken, dan haken de waxinelichtjeshouderwerpers van deze wereld vanzelf wel af. Zo moeten eenmalige bezoekers (inclusief burgemeesters, gedeputeerden en andere hooggeplaatsten die niet graag in de wacht worden gezet) vaak uren in de rij staan voor een 'dagpasje' bij een balie die totaal niet is toegerust op de grote bezoekersaantallen waar het Parlement dagelijks mee te maken heeft.
Het wordt echter pas echt ingewikkeld als je een permanente pas nodig hebt. Het aanvraagformulier beslaat een pagina of 12 en vraagt naar allerlei informatie waar niets mee wordt gedaan. Dit dient te worden geflankeerd met een berg aan overige documentatie. Dat je een kopie van je paspoort en een verklaring van goed gedrag moet kunnen overleggen is nog te begrijpen, maar dat is nog niet alles.
Nee, want de beveiligingsdienst heeft grondig onderzoek gedaan naar terroristische bewegingen. Dit zijn professionele organisaties, met een professioneel public affairsbeleid en dus waarschijnlijk ook een serieus bedrijfslogo. Aan het logo kunnen we wel zien of we met terroristen te maken hebben, denkt de bewaking. Daarom moet je, op officieel briefpapier van de organisatie waar je voor werkt, motiveren waarom je graag een EP-pas wilt hebben. Als hier niet het logo van Al Quaida opstaat, zul je wel door de beugel kunnen dus. Heb je al het papierwerk in orde, dan mag je 6 tot 8 weken wachten op het verlossende bericht en na een jaar dezelfde procedure weer herhalen.
Geen speld tussen te krijgen zeg ik. Voor alle zekerheid moet je iedere keer als je het Parlement betreedt nog wel door detectiepoortjes, maar de beveiligers zijn - en terecht- zo overtuigd van de waterdichtheid van dit systeem, dat daar niet heel serieus naar wordt gekeken. Behalve natuurlijk dat er intensief wordt gespeurd naar Al Quaida PR-materiaal. Dat komt er in het Europees Parlement niet in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten