Eurolingo

Cohesiebeleid. Wij, de regio’s, zijn er hartstikke druk mee. Maar wat het precies betekent, weet volgens mij niemand. Het heeft iets met concurrentiekracht van de regio’s te maken, en dat je moet investeren in allerlei prioriteiten om de juiste voorwaarden te scheppen voor een goed economisch klimaat. Jaja.

In Brussel wordt een taal gesproken die erg lijkt op Engels, maar eigenlijk een soort zelfverzonnen Eurolingo blijkt te zijn, vol met ronkende termen waarvan het naar de betekenis slechts gissen is. Wat te denken van multilevel governance, territorial cooperation of flagship initiatives? En zelfs bij bestaande termen blijkt men toch vaak iets anders te bedoelen dan wat je zou denken. Een debat of paneldiscussie bijvoorbeeld, heeft doorgaans weinig met de verbale strijd tussen voor- en tegenstanders van een bepaalde stelling te maken.
Zo’n debat bestaat uit een aantal experts of hotemetoten die stuk voor stuk een eindeloos verhaal afdraaien in een veel te klein en te warm zaaltje, waarna iedereen weer tevreden naar huis gaat. De ambtenaren van de Europese Commissie, die toch al niet bekend staan om hun flitsende voorkomen, zijn het ergst. Zij plakken de desbetreffende verordening of richtlijn integraal in een powerpointpresentatie om deze op monotone wijze onverstoorbaar op te mompelen. Ook ‘vragen uit de zaal’ of ‘interactieve participatie’ zijn misleidende benamingen, want verwijzen meestal naar de volgende serie monologen, die echter dit keer vanuit het publiek worden gehouden.

Ook ikzelf moet af en toe dergelijke workshops organiseren, en neem mij dan altijd voor het deze keer wel spannend te maken. Maar het blijkt nog niet eenvoudig om een goede spreker te vinden die een vlammend betoog kan houden over de smart specialisation strategie als ex ante conditionaliteit voor regionale onderzoeks- en innovatiesystemen. Terwijl dit soort concrete maatregelen ons natuurlijk binnen no-time uit de eurocrisis gaan helpen. Dat snapt iedereen.

- Dit stukje verscheen eerder op www.rePublic.nl -