Showtime

Het was een spektakel waar Albert Verlinden nog een puntje aan kon zuigen. ‘Cats(huis)- the musical’ is na een zinderende finale toch nog goed afgelopen. De 3 procent is gehaald, Brussel is weer tevreden. Wie had gedacht dat de EU ooit nog zo’n hot item zou worden, dat er een kabinet over zou vallen.

De volgende verkiezingen gaan dan ook - als het aan de PVV ligt tenminste - over Europa. Uit onderzoek aan de VU bleek dat hoe vaker de EU in het nieuws komt, des te negatiever de burger erover oordeelt. Daar zijn we mooi klaar mee. Jarenlang is geprobeerd de EU aan de man te brengen via publiekscampagnes en voorlichtingsbureaus,  maar het interesseerde ‘de burger’ -  wie dat dan ook moge zijn - geen fluit. En nu Brussel iedere dag in het nieuws is, blijkt het een totaal averechts effect te hebben.

‘Brusselse dictaten’ en ‘eeuwig lunchende eurocraten’. We staan er niet fraai op, als ik mezelf dan maar even tot de Brussels Bubble reken. Blijkbaar vond deze burger het allemaal wel best toen we de zaken achter z’n rug om regelden, onder het motto ‘geen nieuws, goed nieuws’. Maar nu we volop in de schijnwerpers staan, is er opeens kritiek. Bekend maakt onbemind, in dit geval.

Wat nu te doen? Nog maar eens uitleggen dat de BV Nederland jarenlang enorm veel voordeel heeft gehad van open grenzen en een gemeenschappelijke munt? Altijd. Beterschap beloven voor de administratieve lastendruk , het democratisch gehalte van instituties en negatieve effecten van goedbedoeld beleid? Tuurlijk.

Ondertussen: misschien van al deze belangstelling voor Europa maar het beste zien te maken. Negatieve aandacht is ook aandacht. Beter de burger op grond van goede informatie zijn eigen oordeel laten vormen, dan ons hoofdschuddend verstoppen op Place Lux. Het positieve verhaal van economische en duurzame groei vertalen in een pakkend scenario waar we volle zalen mee trekken. Europe: it’s showtime!

- Dit stukje verscheen eerder op www.rePublic.nl -